ΡΕΡΠΟΡΤΑΖ: Χριστόφορος Παπαδάκης
Ούτε το... «δωρεάν νερό από τη ΔΕΥΑΗ» μπορούν να πληρώνουν οι πιο φτωχοί και άποροι Ηρακλειώτες, γιατί ούτε αυτό είναι δωρεάν. Μόνο όποιος έρθει στη δική τους κατάσταση μπορεί να καταλάβει ότι τίποτα γι' αυτούς - ούτε οι πιο μικρές και απλές δυνατότητες όλων εμάς των υπολοίπων - δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.
Η εφημερίδα "Νέα Κρήτη" σήμερα φέρνει προς τα έξω μια συνομιλία που είχε με την άνεργη, χωρισμένη και μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, Μαρία, που μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχασε τη "στρωμένη" ζωή που είχε με κόπο κατακτήσει, αλλά ξέρει να αγωνίζεται, να μην το βάζει κάτω και να μας αποκαλύπτει ζητήματα της καθημερινότητας, που η δημοσιοποίησή τους έχει στόχο την ευαισθητοποίηση των αρμόδιων φορέων, για ένα καλύτερο συντονισμό κοινωνικής δράσης.
«Λέει η ΔΕΥΑΗ ότι μας δίνει δωρεάν νερό. Μα, το νερό δεν κοστίζει παρά ελάχιστα. Αυτά που είναι τα πιο ακριβά για τις δικές μας τσέπες είναι τα πάγια και οι φόροι. Και αυτά μας καλούν να τα πληρώσουμε κανονικά. Αλλά ο καθένας που δεν ξέρει τι γίνεται, σου λέει "είδες η ΔΕΥΑΗ; Δωρεάν νερό δίνει στους φτωχούς". Δεν είναι έτσι όμως», λέει στην εφημερίδα "Νέα Κρήτη" η Μαρία, μια νέα κοπέλα, που παλεύει τα τελευταία χρόνια και ζει τα παιδιά της με αξιοπρέπεια... έχοντας "το τίποτα".
Για τις παροχές στο νερό, η ίδια στέλνει το μήνυμα ότι «για να βοηθήσουν τις άπορες οικογένειες και τις οικογένειες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, δε θα πρέπει να τους στέλνουν καθόλου λογαριασμό μέχρι να μπορέσουν να βρουν δουλειά και να σταθούν στα πόδια τους. Το να σου αφαιρούν από το λογαριασμό 20 ευρώ και να σε καλούν να πληρώσεις τα 50, αυτό δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Διότι όποιος μπορεί να πληρώνει τα 50, μπορεί να πληρώνει και τα 20»...
Μία ώρα για να πάμε στο κατάστημα για το σχολικό γεύμα
«Μόλις ένα μήνα πριν τελειώσει η σχολική χρονιά, ξεκίνησαν να τα δίνουν», λέει η Μαρία. «Αλλά τουλάχιστον ετούτη τη φορά δίνονται από τις επιχειρήσεις που έχουν επιλεγεί ή έχουν προσφερθεί για το σκοπό αυτό, στο χώρο της επιχείρησης κάθε πρωί, και όχι στα σχολεία»...
Η Μαρία πιστεύει ότι όσο το σχολικό γεύμα δινόταν στο χώρο του σχολείου δωρεάν στα παιδάκια που δεν έχουν οι γονείς τους να τους εξασφαλίσουν ούτε ένα κουλούρι, υπήρχε στοχοποίηση των παιδιών αυτών.
«Οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν να μη στοχοποιούν τα παιδιά, αλλά πάντα θα υπάρξουν και εκείνοι που θα κάνουν μια λάθος κίνηση και τα παιδάκια θα στοχοποιηθούν. Έχει συμβεί αυτό, δυστυχώς», λέει η νεαρή μητέρα.
Αλλά υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα, ότι πολλοί από τους δικαιούχους μένουν μακριά από τα σημεία όπου βρίσκονται οι επιχειρήσεις αυτές, που εφοδιάζουν το πρωί τα παιδάκια τους δωρεάν με το κουλούρι, την τυρόπιτα κ.λπ.
«Για έναν άνθρωπο που έχει δουλειά, αυτό δεν είναι πρόβλημα. Αλλά για μας, όταν μένουμε μακριά και χρειαζόμαστε το πρωί γύρω στη μία ώρα για να πάμε στο κατάστημα να πάρουμε το γεύμα και να πάμε στο σχολείο, είναι ένα πρόβλημα σημαντικό. Εγώ τα σχετικά κουπόνια τα επέστρεψα στην αρμόδια υπηρεσία του Δήμου. Και γι' αυτό απευθύνω έκκληση στο Δήμο να το δει αυτό το θέμα, σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, να έχουμε το δικαίωμα να πηγαίνουμε κάθε δύο με τρεις ημέρες και να παίρνουμε μαζεμένα κάποια πράγματα, που θα τα δίνουμε στα παιδιά μας το πρωί, χωρίς να χρειάζεται να πηγαίνουμε κάθε πρωί και να τα παίρνουμε»...
"Πολυτέλεια" η μετακίνηση
Ένα άλλο... "δεδομένο" για όλους εμάς... Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και η πρόσβαση στο διαδίκτυο.
«Ποιος από τους άπορους συνανθρώπους μας έχει ενημερωθεί από τον ΟΑΕΔ ότι, εάν δεν έχει υπολογιστή, μπορεί να πηγαίνει και να κάνει τις διαδικασίες που χρειάζεται για να αναζητήσει εργασία στον έναν υπολογιστή που υπάρχει στη Νέα Αλικαρνασσό και στους τρεις που υπάρχουν στα γραφεία του Οργανισμού δίπλα στην εφορία στη λεωφόρο Κνωσού;».
Όπως εξηγεί η Μαρία, ούτε αυτό είναι δεδομένο για τους περισσότερους άπορους ή άνεργους συνανθρώπους μας, ενώ είναι αυτονόητο ότι πολύ δύσκολα και στους υπάρχοντες υπολογιστές του ΟΑΕΔ θα μπορούν να εξυπηρετούνται όλοι αυτοί οι άνθρωποι.
«Για μας», λέει η Μαρία, «είναι "πολυτέλεια" να μπορούμε να διαθέτουμε κάθε μέρα κάποιες ώρες στις μετακινήσεις μας. Κι επειδή δεν έχουμε αυτοκίνητα ή δεν μπορούμε να τα κινήσουμε λόγω αδυναμίας αγοράς καυσίμων, θα πρέπει να δώσουμε κάποια ευρώ στα λεωφορεία για παράδειγμα για να πάμε να πάρουμε το πρωινό των παιδιών ή να σταθούμε στις ουρές το μεσημέρι για συσσίτιο. Με τα χρήματα αυτά εγώ θα αγοράσω αλεύρι και θα ζυμώσω για τα παιδιά μου. Το σημερινό, λοιπόν, σύστημα είναι "φούσκα". Είναι καλό μόνο για κείνους που λένε "πέσε πίτα να σε φάω". Εμείς όμως που παλεύουμε πραγματικά να κρατηθούμε όρθιοι, θέλουμε υπηρεσίες και κράτος να έχουν μεγαλύτερη ευελιξία και καλύτερο συντονισμό. Αυτήν την έκκληση θέλω να απευθύνω μέσα από την εφημερίδα σας»...
Η Μαρία δεν κατηγορεί κανέναν. Ίσα-ίσα που για τους αρμόδιους υπαλλήλους του Δήμου Ηρακλείου λέει τα καλύτερα λόγια, αλλά μιλάει για το σύστημα που πρέπει να αλλάξει.
«Δεν κάνω παράπονα», λέει. «Ζητάω κοινωνική πολιτική. Γράψτε τώρα εσείς ό,τι καταλαβαίνετε»...
http://www.neakriti.gr/?page=newsdetail&DocID=1406847&srv=127
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου