Η μπλε σχολική ποδιά
με τον άσπρο γιακά, μαρτυρούσε την ιδιότητα του μαθητή και, κατά
ορισμένες απόψεις, υπηρετούσε την ομοιομορφία των μελών της μαθητικής
κοινότητας και τη συνοχή της.
Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς συνέρρεαν όλοι οι μαθητές, αγόρια και κορίτσια, συνοδεία γονέων ή κηδεμόνων σε βιοτεχνίες, αλλά και μεγάλα καταστήματα για να αγοράσουν την ποδιά τους. Ειδικά στην Αθήνα, πλήθος κόσμου επισκέπτονταν τα πολυκαταστήματα: «Αφοί Λαμπρόπουλοι», «Δραγώνας» και «Mινιόν».
Οι έχοντες και κατέχοντες φορούσαν τις ποδιές «Τseklenis», οι οποίες είχαν πολλές παραλλαγές σχεδίων: με κουκούλα ή χωρίς, με κρικάκια ή με θέση για ομπρελίτσα (!) και με θέσεις για μολύβια, ζώνη ή σούρα στη μέση. Ομολογουμένως, ήταν άριστης ποιότητας και αισθητικής, κόστιζαν, όμως, τα διπλάσια χρήματα από άλλες και έφταναν περίπου στο 1/3 του βασικού μισθού. Λόγω της ακριβής τιμής τους, φοριόντουσαν από ελάχιστες μαθήτριες στα δημόσια σχολεία. Φυσικά, στα ιδιωτικά σχολεία ήταν «must».
Από τις 6 Φεβρουαρίου 1982 η σχολική ποδιά έπαψε να είναι υποχρεωτική. Ήταν απόφαση του τότε Υπουργού Παιδείας, Λευτέρη Βερυβάκη, ως ένδειξη εκδημοκρατισμού, πλουραλισμού και απόδειξης ελευθερίας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας. Οι μαθητές, αλλά και πολλοί γονείς ανακουφίστηκαν και δέχτηκαν με χαρά την κατάργησή της, υποστηρίζοντας πως η ποδιά καταπίεζε τους μαθητές που ασφυκτιούσαν μέσα στους γιακάδες.
Στις μέρες μας, πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι τα σχολεία τότε έμοιαζαν με παιδικά στρατόπεδα, καθώς οι μαθητές φορούσαν τη σχολική τους ενδυμασία, την ποδιά τους (μπλε και παλιότερα μαύρη). Ωστόσο, αρκετοί αναπολούν με νοσταλγία τις «αθώες» εκείνες εποχές, που φορώντας τη σχολική ποδιά τους, δεν αγωνιούσαν καθημερινά, για την εντύπωση που θα προκαλούσε η εμφάνισή τους στους συμμαθητές τους. Υποστηρίζουν μάλιστα, ότι τα σχολεία σήμερα μοιάζουν με παιδικές πασαρέλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου