2ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Σήψη και «παράνοια» στο Φάληρο

Σπύρος Αντωνίου


Εν αναμονή της ψήφισης των ντοκουμέντων του 2ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ και της εκλογής των μελών της Κ.Ε., μερικά στιγμιότυπα από το κλειστό του Ταε-Κβον Ντο.

Εν ανα­μο­νή της ψή­φι­σης των ντο­κου­μέ­ντων του 2ου συ­νε­δρί­ου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (που θα επι­βε­βαιώ­σει τη με­τα­τρο­πή του σε κόμμα της σο­σιαλ­φι­λε­λεύ­θε­ρης σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας) και της εκλο­γής των μελών της Κ.Ε. (που θα απο­τυ­πώ­σει και τους νέους συ­σχε­τι­σμούς στο εσω­τε­ρι­κό του κόμ­μα­τος), με­ρι­κά στιγ­μιό­τυ­πα από το κλει­στό του Ταε-Κβον Ντο αρ­κούν για να ανα­δεί­ξουν τόσο τη δια­δι­κα­σία συ­στη­μι­κής με­τάλ­λα­ξης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όσο και το «προ­σω­πι­κό σύ­μπαν» στο οποίο κα­τοι­κούν αρ­κε­τά από τα ενα­πο­μεί­να­ντα μέλη του.



Οι ισχυ­ρές αστυ­νο­μι­κές δυ­νά­μεις στους δρό­μους γύρω από το κλει­στό του Φα­λή­ρου, αλλά και έξω από αυτό, μαρ­τυ­ρούν τι θα αντι­με­τω­πί­σει κά­ποιος που θέλει να προ­χω­ρή­σει στο εσω­τε­ρι­κό του γη­πέ­δου. Μη­χα­νή­μα­τα ανί­χνευ­σης με­τάλ­λων και αστυ­νο­μι­κός έλεγ­χος για πρό­σω­πα και αντι­κεί­με­να, στη μία και μο­να­δι­κή εί­σο­δο. Τώρα, πώς ο κα­θε­στω­τι­κός φόβος του νε­ο­μνη­μο­νια­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αντι­στοι­χεί με τη μό­νι­μο επωδό πολ­λών ομι­λιών συ­νέ­δρων για «κόμμα ανοι­χτό στην κοι­νω­νία», μόνο οι δη­μιουρ­γοί του συ­ρι­ζαϊ­κού σου­ρε­α­λι­σμού μπο­ρούν να το εξη­γή­σουν.

Και δεν ήταν μόνο αυτό. Και τι δεν εί­δα­με τις δύο πρώ­τες μέρες του συ­νε­δρί­ου. Τον ακρο­δε­ξιό Καμ­μέ­νο να απευ­θύ­νε­ται στους συ­νέ­δρους με τον χα­ρα­κτη­ρι­σμό «σύ­ντρο­φοι», βα­φτί­ζο­ντας τη συ­ναλ­λα­γή με το Μα­ξί­μου «νέο Γορ­γο­πό­τα­μο». Την επι­κύ­ρω­ση της πο­λι­τι­κής διεύ­ρυν­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προς τα δεξιά με χρε­ω­κο­πη­μέ­να στε­λέ­χη της κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς και του ΠΑΣΟΚ όλων των εκ­δο­χών. Πρό­σω­πα με βα­ρύ­τα­τες ευ­θύ­νες για τη λε­η­λα­σία των ερ­γα­τι­κών-λαϊ­κών στρω­μά­των (Φ. Κου­βέ­λης, Μ. Ξε­νο­για­να­κο­πού­λου κ.α.), βρέ­θη­καν στην πρώτη σειρά προ­βά­ρο­ντας υπουρ­γι­κές κα­ρέ­κλες. Μπλου­ζά­κια της ΒΙΟΜΕ και των Ευ­ρω­παϊ­κών Φό­ρουμ να συ­νυ­πάρ­χουν με κο­στου­μα­ρι­σμέ­νους κρα­τι­κο­δί­αι­τους τε­χνο­κρά­τες. Καμιά 100α­ριά νε­ο­λαί­ους όλους και όλους να βε­βη­λώ­νουν «ξε­ρο­νή­σια και κομ­μου­νι­στές». Γε­μά­τες κερ­κί­δες (χωρίς παλμό και εν­θου­σια­σμό) και προ­σω­πο­λα­τρία στην ει­ση­γη­τι­κή ομι­λία Τσί­πρα, τα συ­νή­θη άδεια κα­θί­σμα­τα τις ώρες που δό­θη­κε ο λόγος στα «τα­πει­νά» μέλη της βάσης.

Οι ομι­λί­ες των πε­ρισ­σό­τε­ρων συ­νέ­δρων-εκτός από τα στοι­χεία επι­λε­κτι­κής αμνη­σί­ας και πλή­ρους δια­στρέ­βλω­σης της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας για να μπο­ρεί να γί­νε­ται ανε­κτή-πε­ριεί­χαν τα γνω­στά απο­λο­γη­τι­κά επι­χει­ρή­μα­τα της ακο­λου­θού­με­νης μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής ή τον υπερ­το­νι­σμό πτυ­χών της σο­σιαλ­φι­λε­λεύ­θε­ρης δια­χεί­ρι­σης της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που πα­ρου­σια­ζό­ταν σαν «αρι­στε­ρό πρό­γραμ­μα». Με αυ­τα­πά­τες ή μη, αρ­κε­τοί/ες σύ­νε­δροι μί­λη­σαν περί «προ­σω­ρι­νής υπο­χώ­ρη­σης σε έναν μα­κρο­πρό­θε­σμο πό­λε­μο θέ­σε­ων» και  για την ανα­ζή­τη­ση ενός «σχε­δί­ου απε­μπλο­κής από τη λι­τό­τη­τα», όταν έχει πε­ρά­σει ήδη πάνω από 1 χρό­νος μετά την υφαρ­πα­γή της λαϊ­κής ψήφου (με υπό­σχε­ση κά­ποιο ανύ­παρ­κτο «πα­ράλ­λη­λο πρό­γραμ­μα») και με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να έχει υιο­θε­τή­σει πλή­ρως το μνη­μό­νιο Τσί­πρα. Και φυ­σι­κά, όλα αυτά τα αντι­φα­τι­κά, στο όνομα της Αρι­στε­ράς και με στόχο τον «σο­σια­λι­στι­κό κοι­νω­νι­κό με­τα­σχη­μα­τι­σμό», στον οποίο φαί­νε­ται ότι κα­τα­λή­γεις υπη­ρε­τώ­ντας τα συμ­φέ­ρο­ντα διά­φο­ρων κέ­ντρων του κα­τε­στη­μέ­νου, διευ­θύ­νο­ντας πο­λι­τι­κά την επί­θε­ση στις ερ­γα­τι­κές κα­τα­κτή­σεις και τα κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα και στοι­βά­ζο­ντας πρό­σφυ­γες σε στρα­τό­πε­δα («κου­τσά-στρα­βά καλά τα κα­τα­φέ­ρα­με», που είπε και ο Μου­ζά­λας…)

Συγ­χρό­νως, δεν έλει­ψαν οι φωνές που επι­σή­μα­ναν τα δια­λυ­τι­κά φαι­νό­με­να στις ορ­γα­νώ­σεις μελών, ενώ κοινή ήταν η δια­πί­στω­ση ότι ακόμα και τα ηγε­τι­κά κομ­μα­τι­κά όρ­γα­να απλά επι­κυ­ρώ­νουν ή πα­ρα­κο­λου­θούν αμή­χα­να τις απο­φά­σεις της κυ­βέρ­νη­σης και ενός αυ­το­νο­μη­μέ­νου προ­ε­δρι­κού πε­ρι­βάλ­λο­ντος. Πά­ντως, η (υπο­κρι­τι­κή και εντε­λώς άσφαι­ρη) κρι­τι­κή στον πα­ρα­γο­ντι­σμό και την πα­ρα­βί­α­ση των συλ­λο­γι­κών απο­φά­σε­ων έγινε δεκτή με χει­ρο­κρο­τή­μα­τα από τους συ­νέ­δρους, που βλέ­πουν τις γέ­φυ­ρες προς διά­φο­ρα συ­στή­μα­τα εξου­σί­ας, τις εξυ­πη­ρε­τή­σεις και το νε­πο­τι­σμό κε­ντρι­κών στε­λε­χών να ελα­χι­στο­ποιούν (αν δεν εξα­λεί­φουν) τις δια­χω­ρι­στι­κές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τα αστι­κά κόμ­μα­τα. Το ίδιο θε­τι­κή απο­δο­χή στο ακρο­α­τή­ριο συ­νά­ντη­σαν και όποιοι/ες σύ­νε­δροι άσκη­σαν κρι­τι­κή με αρι­στε­ρή φρα­σε­ο­λο­γία (κυ­ρί­ως από την ομάδα των «53», π.χ. ο Π. Λά­μπρου, που επα­νέ­φε­ραν τις πά­γιες θέ­σεις τους-«όχι πάση θυσία στην κυ­βέρ­νη­ση»), έστω και αν φα­ντα­σιώ­νο­νται ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν είναι «κα­νο­νι­κό» κόμμα, ότι τα ΜΑΤ ψέ­κα­σαν χωρίς εντο­λή τους συ­ντα­ξιού­χους και ότι ο Φί­λης-δή­θεν-αμ­φι­σβη­τεί τα ισχυ­ρά προ­νό­μια της Εκ­κλη­σί­ας.

Από τις το­πο­θε­τή­σεις πρω­το­κλα­σά­των στε­λε­χών, ξε­χώ­ρι­σαν οι αιχ­μές του Π. Σκουρ­λέ­τη που απλά πα­ρου­σί­α­σε την αλή­θεια: «το πρό­γραμ­μα (σ.σ. μνη­μό­νιο 3) μάλ­λον δεν βγαί­νει, είναι ακραία νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο, επι­χει­ρεί­ται να εμπε­δω­θεί στο λαό η πο­λι­τι­κή του μνη­μο­νί­ου». Ο υπουρ­γός Ενέρ­γειας, είτε γιατί βρί­σκε­ται με το ένα πόδι εκτός υπουρ­γι­κού συμ­βου­λί­ου με προ­ο­ρι­σμό τη θέση του Γραμ­μα­τέα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (όπως επέ­με­ναν τα δη­μο­σιο­γρα­φι­κά «πη­γα­δά­κια»-ο ίδιος δεν το επι­θυ­μεί), είτε γιατί βρί­σκε­ται σε αντι­πα­ρά­θε­ση με το ΤΑΙ­ΠΕΔ για την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της ΔΕΗ, είτε γιατί απλά ανα­ζη­τού­σε αρι­στε­ρή «ανα­βά­πτι­ση» μπρο­στά στο κομ­μα­τι­κό ακρο­α­τή­ριο, ομο­λό­γη­σε ανοι­χτά αυτό που αντι­λαμ­βά­νε­ται η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία της κοι­νω­νί­ας. Η απά­ντη­ση ήρθε από τον Ν. Παππά («τα ακραία νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα προ­γράμ­μα­τα δεν εξα­σφα­λί­ζουν δω­ρε­άν ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή πε­ρί­θαλ­ψη σε όλους») και τον Ε. Τσα­κα­λώ­το που υπεν­θύ­μι­σε ότι κα­νείς δε δι­καιού­ται να δρα­πε­τεύ­σει από το βούρ­κο που έχουν βου­τή­ξει («όλοι μαζί τα κά­να­με, όλοι μαζί τα εφαρ­μό­ζου­με»).

Το σκη­νι­κό ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής σήψης στο 2ο συ­νέ­δριο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και «δι­πο­λι­κής δια­τα­ρα­χής» ορι­σμέ­νων συ­νέ­δρων ολο­κλη­ρώ­νε­ται απόψε με την έγκρι­ση των θέ­σε­ων και των τρο­πο­ποι­ή­σε­ων του κα­τα­στα­τι­κού. Αύριο (16/10), ακο­λου­θεί η εκλο­γή της νέας Κ.Ε. και του Τσί­πρα στη θέση του προ­έ­δρου, πι­θα­νό­τα­τα δια βοής, όπως αρ­μό­ζει σε κάθε σωστό αρ­χη­γο­κε­ντρι­κό κομ­μα­τι­κό ορ­γα­νι­σμό.
https://rproject.gr/article/2o-synedrio-syriza-sipsi-kai-paranoia-sto-faliro