ΚΙΒΩΤΟΣ

...Ταξιδεύοντας στο χρόνο, με φίλους που δεν πρόλαβαν να "μεγαλώσουν"... Και όλο ταξιδεύουμε μαζί, αναζητώντας το Νησί της Ελευθερίας των Ανθρώπων...




Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

Η πικρή ιστορία της ελληνικής ζάχαρης



"Πίκρα" ένιωθαν οι Βορειοευρωπαίοι εταίροι μας από τη ζάχαρη της Ελλάδας. Και για το λόγο αυτό εκείνοι μεθόδευσαν στις Βρυξέλλες την εντολή «κλείστε τα εργοστάσια ζάχαρης στην Ελλάδα». Και πώς θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς... να "καρφώνονται"; Μα, ως συνήθως... με μια ντιρεκτίβα. Και αυτή η ντιρεκτίβα εκδόθηκε το 2006, την αποδέχτηκε η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. με υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης τον Ευάγγελο Μπασιάκο και έμελλε να εφαρμοστεί σταδιακά μέχρι και τα μέσα του 2014, οπότε και έκλεισαν συνολικά τα τέσσερα από τα πέντε εργοστάσια που είχαμε στη χώρα μας.

Κι εκεί που υπερκαλύπταμε τις ανάγκες μας και κάναμε και εξαγωγές στις άλλες βαλκανικές χώρες, αρχίσαμε να εισάγουμε ολοένα και μεγαλύτερο μέρος, γιατί... έτσι ήθελαν οι Γερμανοί και γενικότερα οι βόρειες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Επιστημονικά στοιχεία για την εμπλοκή της Γερμανίας στην υπόθεση αυτή αποκαλύπτει στη "Νέα Κρήτη" σήμερα ο πρώην ερευνητής Αμπέλου του ΕΘΙΑΓΕ Βαγγέλης Βαρδάκης. Ο γνωστός γεωπόνος λέει στην εφημερίδα μας ότι «η ελληνική παραγωγή υπερέχει από άποψη ποιότητας και από άποψη παραγωγικότητας σε σχέση με την παραγωγή των Γερμανών. Και αυτό διότι οι εδαφοκλιματικές συνθήκες στην Ελλάδα ευνοούν την καλλιέργεια των ζαχαρότευτλων, με μια παραγωγικότητα που είναι 5,5 με 6 τόνους το στρέμμα στη χώρα μας, ενώ στη Γερμανία είναι 3,5 τόνοι το στρέμμα. Και με μια περιεκτικότητα σε ζάχαρη στο ζαχαρότευτλο που είναι 17% στην Ελλάδα και 13% στη Γερμανία»...

Έτσι, τα στοιχεία αυτά έκαναν την Ελλάδα να έχει πολύ πιο ευνοϊκές συνθήκες για την παραγωγή της ζάχαρης σε σχέση τόσο με τους Γερμανούς όσο και με τις άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, που δεν έβλεπαν με καθόλου... "γλυκό" τρόπο την ελληνική παραγωγή.

«Όσο πιο βόρειες είναι οι χώρες, τόσο πιο μικρή παραγωγή ζάχαρης έχουν και τόσο πιο μικρή παραγωγικότητα διαθέτουν κατά στρέμμα», εξηγεί ο Βαγγέλης Βαρδάκης.
«Εμάς λοιπόν απαγόρευσαν την παραγωγή ζάχαρης στην Ελλάδα, περιορίζοντας την καλλιέργεια των ζαχαρότευτλων σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Έτσι, από πέντε εργοστάσια παραγωγής ζάχαρης, μας έχει μείνει μόνο ένα»...

Στο σημείο αυτό, ο κ. Βαρδάκης αναφέρεται θετικά στην απόφαση της σημερινής κυβέρνησης να επαναλειτουργήσει τα εργοστάσια της ζάχαρης. «Επειδή απαγορεύτηκε η παραγωγή ζάχαρης με νόμο, έπρεπε να 'ρθει πάλι με νόμο. Ο κ. Λαφαζάνης λοιπόν έφερε τροπολογία για την επανασύσταση των εργοστασίων παραγωγής ζάχαρης».

Να υπενθυμίσουμε ότι στα πλαίσια του... "success story" οριστικοποιήθηκε το κλείσιμο των δύο από τα τρία εναπομείναντα εργοστάσια ζάχαρης, της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, στις Σέρρες και την Ορεστιάδα, στα μέσα του 2014.

Αλλά ουσιαστικά το κλείσιμο των δύο εργοστασίων στηρίζεται στο πλαίσιο της επαναδιαπραγμάτευσης του κανονισμού ζάχαρης με την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2006, με υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης τον Ευάγγελο Μπασιάκο. Ήταν τότε που η Ευρωπαϊκή Ένωση προέβη σε μια καταστροφική διαπραγμάτευση, που ως αποτέλεσμα είχε να μειωθεί η ελληνική ποσόστωση στην παραγωγή ζάχαρης σχεδόν στο μισό: από 320.000 τόνους ζάχαρης, που είχαμε το... δικαίωμα να παράγουμε στη χώρα μας, η παραγωγή μειώθηκε στους 158.000 τόνους. Πρόκειται για την περίφημη "ποσόστωση", όπως αυτή που είχαμε στο αγελαδινό γάλα, παλιότερα στο ελαιόλαδο και σε άλλα προϊόντα που παράγονται στη χώρα.

Και μέχρι τη χρονιά εκείνη, η ελληνική ζάχαρη κατάφερε να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς την τελευταία 20ετία. Ως τη χρονιά που κλήθηκε να εφαρμόσει τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες ήταν μια υγιής επιχείρηση, με σύγχρονες εργοστασιακές εγκαταστάσεις, μηδενικά χρέη και κέρδη που το 2005 έφτασαν τα 10 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία που έχει δώσει στη δημοσιότητα η ΠΑΣΕΓΕΣ. Έναν χρόνο μετά, με αντάλλαγμα 87 εκατομμύρια ευρώ που πήρε απ' το Κοινοτικό Ταμείο, η Ελλάδα έκλεισε τα δύο από τα πέντε εργοστάσιά της: το ιστορικά πρώτο της Λάρισας (είχε πρωτολειτουργήσει το 1961) και της Ξάνθης (είχε ανοίξει τις πύλες του το 1972).
Μάλιστα, τα δύο πρώτα εργοστάσια υποτίθεται ότι έκλεισαν για να μετατραπούν σε εργοστάσια παραγωγής... βιομάζας, κάτι βέβαια που δεν έγινε ποτέ.

Όπως λέει χαρακτηριστικά ο κ. Βαρδάκης, «είναι σαν την υπόθεση του γάλακτος. Μας λέει η ντιρεκτίβα ότι απαγορεύεται να παράγουμε γάλα πάνω από 750 χιλιάδες τόνους, όταν οι ανάγκες στη χώρα μας φτάνουν τους 1.800 χιλιάδες με 2 εκατομμύρια τόνους γάλακτος ετησίως»!

Η πτώση

Με βάση στοιχεία της ΠΑΣΕΓΕΣ, η ετήσια κατανάλωση ζάχαρης το 2011 ανήλθε στους 268.220 τόνους. Και τη χρονιά εκείνη παρατηρείται αυτάρκεια ύψους μόλις 14%, όταν ο μέσος εθνικός όρος για μια λίστα 28 προϊόντων φυτικής παραγωγής που έχει συγκροτήσει η ΠΑΣΕΓΕΣ ανέρχεται στο 95,8%!
Οι επιδόσεις της ζάχαρης είναι "τραγικές", γιατί μόλις έναν χρόνο πριν, το 2010, η αυτάρκεια έφτανε το 48,28% (σχεδόν τετραπλάσια), με την παραγωγή να φτάνει τους 155.270 τόνους, ενώ το 2011 η παραγωγή μειώθηκε κάθετα (κατά τρία τέταρτα) στους 38.270 τόνους.
Κι όμως, μέχρι το 2006 η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης δεν κάλυπτε μόνο την κατανάλωση στην Ελλάδα. Κάλυπτε με εξαγωγές της και τις ανάγκες όλων των άλλων χωρών των Βαλκανίων.

«Έγκλημα τέλος»… Προσπάθειες επανεκκίνησης της βιομηχανίας

Η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ., σύμφωνα με το πολιτικό μήνυμα Λαφαζάνη, έρχεται να πει «έγκλημα τέλος»... Συγκεκριμένα, προτεραιότητα της κυβέρνησης - όπως ανακοίνωσε πρόσφατα ο κ. Λαφαζάνης - είναι η εξεύρεση 7 εκατομμυρίων ευρώ για την άμεση αποπληρωμή των οφειλών του 2014 της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης προς τους τευτλοπαραγωγούς.
Παράλληλα, θα αναζητηθούν άλλα 20 με 25 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα αποτελέσουν το κεφάλαιο κίνησης, προκειμένου να λειτουργήσει και πάλι η βιομηχανία.
Αυτά αποτελούν δεσμεύσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΑΠΕΝ), η οποία συναντήθηκε με εργαζόμενους της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης και τευτλοπαραγωγούς.
Επίσης, συμφώνησαν ότι πρέπει να απεμπλακεί η βιομηχανία από τον εκκαθαριστή της παλιάς ΑΤΕ και να αλλάξει η διοίκηση της επιχείρησης.
Όπως επισήμανε ο υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης, τα επόμενα βήματα θα γίνουν σε διάλογο με τους εργαζόμενους, με κύριο στόχο να πάρουν τα χρήματά τους οι τευτλοπαραγωγοί, ώστε να μπορέσουν να καλλιεργήσουν τη νέα περίοδο.

Τεράστια οφέλη - 2.000 θέσεις εργασίας

Ο πρώην ερευνητής Αμπέλου Βαγγέλης Βαρδάκης τονίζει στην εφημερίδα μας ότι από την επανεκκίνηση των εργοστασίων ζάχαρης τα οφέλη για την ελληνική οικονομία αλλά και τις τοπικές κοινωνίες λειτουργίας των μονάδων θα είναι τεράστια.

«Όταν επαναλειτουργήσουν τα εργοστάσια παραγωγής ζάχαρης, θα απορροφήσουν τουλάχιστον πάνω από 2 χιλιάδες άτομα για να δουλέψουν. Και θα αυξήσουν την καλλιέργεια των ζαχαρότευτλων σε τετραπλάσια από τα σημερινά επίπεδα, που σημαίνει ότι θα ασχοληθούν με την παραγωγή της ζάχαρης πάρα πολλοί άνθρωποι, που δεν είναι σήμερα αγρότες», είπε χαρακτηριστικά.
Καταλήγοντας, ο κ. Βαρδάκης εξέφρασε την άποψη ότι στην Κρήτη δεν μπορεί να γίνει η καλλιέργεια ζαχαρότευτλων, διότι εδώ χρειάζονται μεγάλες εκτάσεις, ενώ η μεταφορά τους στη βόρεια και κεντρική Ελλάδα, όπου βρίσκονται τα εργοστάσια, θα ήταν ιδιαίτερα κοστοβόρα.

(ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ν.ΚΡΗΤΗ" Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015)

Δεν υπάρχουν σχόλια: