ΑΡΘΡΟ: Ο λαός δε θα δώσει ανοχή

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

 Καμία ανοχή πια. Ο λαός δεν πρόκειται να δώσει μεγάλα χρονικά περιθώρια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν έχει άλλες αντοχές να συγχωρεί, να ξεχνάει, να παραβλέπει, να ελπίζει στα "μήπως" και τα "αν" και τα "ίσως" και τα "κάτι θα γίνει αύριο, άσε και να δούμε, είναι καινούργιοι ακόμα και δεν ξέρουν"...

Οι εποχές αλλάζουν. Δεν ζούμε πια στη δεκαετία του ΄80. Και η 25η Ιανουαρίου 2015 δεν είναι, δε θυμίζει, δεν μπορεί να αποτελέσει σε καμία περίπτωση την 18η Οκτωβρίου του 1981. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να γίνει, ούτε πρέπει να προσπαθήσει να είναι, ο Ανδρέας Παπανδρέου που ήρθε σαν "λυτρωτής" για να "λυτρώσει τον Ελληνικό λαό από τη Δεξιά και να φέρει την Αλλαγή στη χώρα". Υπό αυτή την έννοια, προσωπική μου άποψη είναι, πως πράγματι στην Ελλάδα, κυβέρνηση Αριστεράς έχουμε για πρώτη φορά και δεν θα πρέπει να παραλληλίζουμε τη σημερινή κυβέρνηση με την  "κυβέρνηση της Αλλαγής"...

Σήμερα η Ελλάδα είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Οι παραγωγές των προϊόντων έχουν μειωθεί δραματικά σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες του '90 και του 2000. Οι αγρότες είναι καταχρεωμένοι και εξαθλιωμένοι εξαιτίας μνημονικών πολιτικών αλλά και των πολιτικών που ακολουθήθηκαν σε προηγούμενες δεκαετίες, όταν Βρυξέλλες και Αθήνα στήριζαν με τον τρόπο τους την καλλιέργεια όχι των προϊόντων αλλά των επιδοτήσεων...

Σήμερα λοιπόν, έρχεται η κυβέρνηση της Αριστεράς (με την στήριξη και τη συμμετοχή των Ανεξάρτητων Ελλήνων) και βρίσκει ένα λαό βαθιά πληγωμένο, αποδυναμωμένο, θυμωμένο αλλά και "διψασμένο" για μεγάλες αλλαγές που θα του ξαναδώσουν το δικαίωμα να ελπίζει. Όχι όμως και ευκολόπιστο. Οι πρώτες εξαγγελίες της κυβέρνησης, σκόρπησαν χαμόγελα στον κόσμο. Αλλά όλοι - όπως ακούμε - λένε πως "καλά τα πρώτα δείγματα. Αλλά έχουμε ακούσει πολλά "θα" μέχρι σήμερα και δεν βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα. Κρατάμε προς το παρόν μικρό καλάθι".

Τώρα βέβαια θα μου πείτε. Και καλά. Αφού υπάρχει αυτή η δυσπιστία ή έστω η συγκρατημένη αισιοδοξία από τον κόσμο (τουλάχιστον με μια πρώτη εικόνα από την καθημερινότητα), γιατί οι Έλληνες έδωσαν με την ψήφο τους αυτό το αποτέλεσμα; Η απάντηση μπορεί να βρεθεί αν ανατρέξουμε στην τελευταία πενταετία, να δούμε τα νοικοκυριά χωρίς ρεύμα, να δούμε τα παιδιά που λιποθυμούν στις σχολικές αυλές από την πείνα, να δούμε τις απολύσεις, την αξιολόγηση στον χώρο κυρίως των εκπαιδευτικών, το χαράτσι της ΔΕΗ, τα παγωμένα νοικοκυριά, τους θανάτους παιδιών, φοιτητών και ηλικιωμένων απ’ το κρύο, τους ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια για ένα ξεροκόμματο...

Αλλά, δεν σημαίνει ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά θα μείνουν μόνο στο παρελθόν. Γιατί και στη δεκαετία του '80 η πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου "έδωσε πολλά" στον κόσμο, αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του '80 άρχισαν οι λιτότητες και οι γνωστές ιστορίες των Κοσκωτάδων και των λοιπών "συγγενών".

Επομένως, σήμερα το ζητούμενο δεν είναι "δώσε και σε μένα Αλέξη" ή "Βαρουφάκη δώσε στον κοσμάκη"... Αλλά το πως θα στηριχτεί η παραγωγή των αγροτικών και κτηνοτροφικών μας προϊόντων, ώστε να μην χρειαζόμαστε τα εισαγόμενα αγαθά για τη διατροφική επάρκεια του λαού μας. Στους άλλους τομείς, πρέπει να ξαναχτιστεί βήμα - βήμα, όλη η εργατική νομοθεσία που κατεδαφίστηκε από τις μνημονιακές πολιτικές. Να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια των απλών ανθρώπων, να στηριχτούν πραγματικά όσοι έχουν οδηγηθεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση, όχι με επιδόματα αλλά κυρίως με δουλειές, που θα είναι παραγωγικές, κομμένες και ραμμένες όχι στα μέτρα των αγορών αλλά στα μέτρα της Ελλάδας και των αναγκών της Ελληνικής κοινωνίας.

Θα επαναληφθεί η ιστορία; Ή θα έχουμε νέες σελίδες στην ιστορία της Ελλάδας για το καλό ενός ολόκληρου λαού;

Αναμένουμε απαντήσεις όχι με λόγια, αλλά με έργα.

("Ν.ΚΡΗΤΗ" ΠΕΜΠΤΗ 29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015)